Bestuurslid Roel Nooi uit Uffelte gemeente Westerveld
Geboren in Grouw in 1946 als derde zoon. Nogal verhuizerig: Hoogezand, Assen, Marokko, Assen, Oosterstreek en nu al heel veel jaren in Uffelte, waar hij woont met zijn vrouw Marrie Harms. Marrie is een hele creatieve vrouw en ook Roel is een creatieve en ondernemende man.
Naast zijn werk als schaderegelaar schrijft hij maandelijks een kritisch en toch opbouwend artikel in de Uffelter dorpskrant, hij rijdt gehandicapten, volgt een cursus edelsmeden, heeft eertijds een auto gebouwd die ook nog rijdt, houdt van lekker eten, is dorpsomroeper en een regelmatige bezoeker van tentoonstellingen. Een breed georiënteerd man dus.
Bovendien bezit het echtpaar vier honden, waarvan vaak een zwerfhond uit het buitenland en heeft Roel uit een vorig huwelijk twee volwassen zoons.
Waarom ben je trouwambtenaar geworden?
Er stond een advertentie in een dorpsblad, ik vond het een uitdaging te solliciteren en mij in een mooi verhaal te presenteren.
Het leek me interessant mijn geest fris te houden en spiritueel te blijven en het a.s. echtpaar iets mee te geven. Dat doe ik ook letterlijk, ik geef de toespraak mee.
Ik ben nu 12 jaar trouwambtenaar en ik vind het nog steeds heel leuk.
Of het nu in de grote ruimte met tribune is in het gemeentehuis van Westerveld, waar het kunstwerk hangt: “something old, something new, something borrow, something blue” of op een vrije locatie, dat maakt mij eigenlijk niet uit.
Ik vind wel dat je aan de keuze van de locatie af kunt lezen, wat het bruidspaar belangrijk vindt voor hun huwelijksdag. Kleinschalig en intiem of groots en meeslepend.
Ik vind het ook een uitdaging zo origineel en passend mogelijk het trouwgesprek van het bruidspaar te vertalen en ik ben natuurlijk ijdel genoeg om het een eer te vinden dat ze mij als trouwambtenaar hebben gekozen.
Alhoewel: ik zal nooit mezelf aanbieden, een beroep als weddingplanner zal ik nooit ambiëren. Commercieel trouwambtenaarschap is helemaal niets voor mij. Wel vind ik dat je een dienstverlenend beroep hebt, maar ik heb er wel moeite mee dat het door de bruidsparen niet wordt ingezien hoeveel werk wij er aan doen.
Ik denk dat het uiteindelijk zo wordt dat het a.s. bruidspaar naar het gemeentehuis gaat, de gegevens inlevert, die worden ingeboekt en daarna kan het paar de hele ceremonie zelf regelen, zonder dat het gemeentehuis er nog één vinger naar uitsteekt.
En waarom ben je dan nog bestuurslid geworden?
Ik hoop via mijn functie nog meer inhoud aan de jaarlijkse vergaderingen te geven. De club gaat mij aan het hart en het mag toch niet zo zijn, dat onze club verdwijnt door een gebrek aan bestuursleden.
Dank voor je verhaal, het was een leuk gesprek.
Ik ben ervan overtuigd (ik ken Roel langer dan vandaag) dat wij nog wel het één en ander van dit veelzijdige, nieuwe bestuurslid zullen horen.
Dieneke Smink